De Hildegard ihr Yuccapalm, 1995
Isch war schunn in de ganze Welt
vum Grän Cänion bis nach Kiel,
hab’ alles g’sehe was mir g’fällt,
aa de Nil war mir nät zu viel!
Isch hab’ Wind griggt vun de Azore
un hab’ de Brode längscht geroche:
Isch wees, wo’s Bernschteinzimmer is!
Awwer ’sch sag’s nät, ’sch habs’s verschbroche.
Isch war drunne in de Antarktis,
isch war drowwe uffem Matchu Pitchu.
Isch hab’s Eis g’seh vum Kilimandscharo
un die Kilius uff de Schlittschuh.
Refr.: Awwer s’Schäänschte vum Meer bis uff die Alm –
des is de Hildegard ihr Yuccapalm.
Isch bin in China uff die Mauer,
in Marokko uff’s Kamel.
Isch war vorm Buckingham uff de Lauer
un hätt se fascht g’seh, moiner Seel…
Isch hab’ gschtochert nach de Nessie
im Newwel vun Loch Ness.
Beim Ellwedritsche fange haww’ isch Dussl g’habt
in Mannem uff de Mess.
Isch war uff die Schnelle uff de Seychelle
un zwischedursch in Acapulco, des war foi.
Isch hab’s Ei g’seh vum Kolumbus
un die Lore uffem Ley iwwer’m Rhoi.
Refr.: Awwer s’Schäänschte vum Meer bis uff die Alm –
des is de Hildegard ihr Yuccapalm.
Isch kenn die Raschthöf un die Gaschthöf,
un zwischedursch manschi foini Hotelaasch.
Isch kenn die Lohpiffer vun de Hottwollee
un die Hollerboller uff de Belletaasch.
Isch hab’ än Hai g’seh in de Südsee
un än Butt, in Danzig an de Mol.
Hab’ de Alain Delon aus de Näh g’seh:
Is jetzt a gerippelt wie än Rosekohl.
Isch war uffem Fudschi un uff de Fidschi,
isch hab’ de Hund g’seh vun Baskervill,
die Kaffeetass vum letschte Kaiser
un die Yoko ohne Brill.
Refr.: Awwer s’Schäänschte vum Meer bis uff die Alm –
des is de Hildegard ihr Yuccapalm.
Isch kenn de Amazonas ruff un runner,
in Holland die Blumme un die Grachte.
In’s Heidelberger Fass bin isch nunner,
un in Ratchapuri war isch am Verschmachte!
Die Steffi haww’ isch schpiele g’seh
bei de Auschträlien Open.
De Papscht mehr so dursch Zufall,
bei’re Rundfahrt in de Tropen.
Isch hab’ die Küsch g’seh vum Bocüs –
un jetzt mach isch mol än Schlenker –
Vum „Kurpfalz-Radio“ kenn isch alle Grüß,
die sin so schää, wie die Heimat vum Luis Trenker.
Refr.: Awwer s’Schäänschte vum Meer bis uff die Alm –
des is de Hildegard ihr Yuccapalm.
Doch, was isch eusch jetzt noch sage muss,
geht mir schwer uff moi Gewisse,
isch will’s eusch trotzdem aavertraue,
psst, die Hildegard, die derf’s nät wisse:
Geschtern kumm isch zum Gebortstag zu de Annelies –
ä wahri Augenweide:
Ihr Blummebank war iwwersäät
mit lila Blumme vun de Lüneburger Heide.
Do isses mit mir dursch,
’sch war vor Begeischterung nimmi zu halte,
un nach dem Motto: De Rhoi fließt weiter,
ihr Leit, ’s bleibt nix beim Alte,
ruf isch:
„’S Schäänschte vun Mannem bis Amerika,
Annelies, des is doi Erika!“