Isch hab mei Handy vergesse, 2010
(nach dem Original „Du hast den Farbfilm vergessen“)
Isch dös uff meim Sitz,
kumm im ICE vun Määnz.
Alle hänge an ihrm Handy,
aa die Fraa vor mir hot ääns.
Jeder iss so wischtisch,
weil er jemand kennt,
dem wo er was verzählt –
bloß isch hock do mit leere Händ:
Isch hab mei Handy vergesse,
des tut so weh,
kää Foto, kää sms, kää mail.
Isch hab mei Handy vergesse,
was isch erleb un seh,
glabt mir hinnerher kääner mehr,
wenn ischs nät glei verzähl.
Heut bleibt mei Küsch mol kalt,
isch les die Kart im Restaurant.
Vor lauter Bääm seh isch kään Wald,
allaa, frog isch de Garcon.
Der rät mir zu Spinaccio –
Spaghetti in Nuss –
serviert uffem Maffiateller
mit odder ohne Schuss.
Später beim Zahnarzt
zur feschtgelegte Stund:
Isch verguck misch in sei Aage
un er sisch in mein Mund.
„Ä Bloomaul“, sagt er,
„muss ma verwöhne“.
Do trifft er mein Nerv
un ganz Mannem hört misch stöhne.
Isch hab mei Handy vergesse…
In der Pretty-Pink-Buddik
gibts Schuh fer Stelzeschritt:
Isch kaaf mir se, dazu ä
Königskleid im Kaiserschnitt,
än Hut mit Nescht fers nägschte Fescht,
isch schwitz un bin in Hitz.
Hab alles – awwer fühl misch
wien Flamingo in de Pfütz.
In de „Fressgass“ seh isch die Hildegard
vorm Döner Ücgün Salm.
Ihr Handy am Ohr
hot ä Form wie ä Yuccapalm!
Nä, iss des än Stress,
isch brauch än Kir Royal…
Mir werds schwarz vor de Aage
un isch denk im freie Fall:
Isch hab mei Handy vergesse…
Isch steh uffem Friedhof,
Blumme in de Hand.
Viel zu viel Leut do
un viel zu wenisch Sand.
Die newer mir im Pelz,
de Kranz ä bissel klää –
trotz eiskalte Bää,
wars zum Heule schää.
Dehäm in der Zeitung
les isch vum letschte Schrei:
Ma muss heutzutag
aa im Sarg erreischbar sei.
Glei schreib isch noch ä PS
in mei Teschtament –
’s langt nät, wenn Ihr ämol
bloß um misch steht un flennt –
Isch derf mei Handy nät vergesse
beim letschte Gang,
schunscht grigg isch
fer die Ewischkeit kää Ruh!
Isch derf mei Handy nät vergesse,
des wär mein Unnergang –
un legt mir, gell, fer alle Fäll
ä paar Akkus dazu!